از قدیم به آکتورها می گفتند : هنر نون و آب نمیشه. شاید البته پر بی راه هم نمی گفتند. چرا که فرایند حرفه ای رشته ما ، یعنی بازیگری (در سینما اوضاع بهتر است اما بچه های تیاتر می دانند وقتی از اقتصاد تیاتر حرف میزنیم یعنی از هیچ حرف می زنیم) اقتصاد ضعیفی دارد و برای گذران امور باید یک فکر اساسی کرد.
به همین دلیل از سال 1384 در کنار رشته بازیگری ، وارد عرصه خبرنگاری شدم . و در حوزه های اجتماعی و اقتصادی مشغول به کار شدم.
در تمام سالهایی که به رشته خبر و خبرنگاری مشغول بودم همیشه و همواره به شغل دوست داشتنی روابط عمومی هم اشتغال داشتم. این هم از آن شغل هایی است که در کنار انجامش اگر عشقش را داشته باشی مثل بازیگری است. می توانی به اوج برسی.
القصه که همزمان و دوشادوش پیگیری بازیگری به صورت حرفه ای در دبیری خبر و خبرنگاری و تحلیل محتوا در این سالها به کارشناس این رشته نیز بدل شدم. هر چند که حالا دیگر سالهاست که از دنیای خبر فاصله گرفته ام و بصورت حرفه ای به دنبال بازیگری هستم اما عشق به خبر و دنیای مطبوعات عشقی است که اگر یکبار تجربه اش کنی ممکن دیگر نتوانی از آن دل بکنی.
دیدگاه خود را بنویسید